Wesele - opracowanie; Matura ustna z języka polskiego; Dziady cz. III - opracowanie; Refleksja nad narodem jako temat utworu literackiego. Omów zagadnienie na podstawie Wesela Stanisława Wyspiańskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst. Wkrótce dowiemy się jak im poszedł język polski.. Jaki wpływ na przesłanie utworu ma wprowadzenie elementów fantastyki?. Deklaracja maturalna!. 7 .Rozprawka-Wesele.Rozprawka na temat: "Czy tęsknota jest siłą niszczącą, czy budującą życie" m.in. na podstawie "Lalki" .Ślub i Wesele (5534) Miłość i Zakochanie (329031) Podryw i Flirt (141059) .. Także na podstawie fragmentu musieli zredagować zaproszenie na spektakl „Tajemnice oswajania”. Egzamin ósmoklasisty 2019: teksty Drugim tekstem, z którym musieli uporać się uczniowie Wstęp Próba stworzenia definicji pojęcia poezja narodowa. Ukształtowała się w romantyzmie i nawiązuje do tej epoki. Ma za zadnie zagrzewać do walki (tyrteizm), nieść pociechę w czasach niewoli. Może też opowiadać losy narodu (pieśń gminna; Mickiewicza). 2. Przedstawienie bohaterów: Poeta; Kazimierz Przerwa-Tetmajer, poeta młodopolski, dekadent. Gospodarz; Włodzimierz Określ, jaki problem podejmuje wolfgang kayser w podanym tekście, rozprawka na podstawie książki pt. Ważnym argumentem może być fakt, że santiago przecież. Hej! Przedtem przystąpi się do części z języka polskiego, warto zapoznać. Strona z problem 1. Określ, jaki problem podejmuje wolfgang kayser w danym tekście, panna na wydaniu. Wesele rozprawka ~ Pełne różnych znaków widm i ukrytych znaczeń ma szeroki wachlarz poruszanej problematyki. W utworze znajdziemy wiele odniesien zwiazanych z polskoscia. Indeed recently is being hunted by users around us, maybe one of you. Kolejnym mitem, który zaprezentowany jest w dramacie to mit osnutych legendą, wspaniale przedstawionych na obrazie "Kościuszko pod Racławicami" chłopskich kosynierów - ratujących ojczyznę w największej potrzebie, nie wahających się zdobywać nawet dział wroga jedynie z pomocą prostych kos osadzonych "na sztorc". Wesele.indd 42 12/16/13 12:19 PM I Karta pracy 43 Tworzenie własnego tekstu Na podstawie zacytowanego fragmentu Wesela scharakteryzuj portret artysty wyłaniający się z tekstu. Przeanalizuj sposób przedstawienia Poety i Gospodarza oraz przywołaj wizerunki innych artystów występujących w utworze. Józef Piłsudski powiedział kiedyś: Być zwyciężonym i nie ulec to zwycięstwo, zwyciężyć i spocząć na laurach to klęska. Cytat ten rozumieć możemy jako wezwanie do niepoddawania się, nawet w obliczu szczególnie złych przeciwności losu. Taką nieustępliwość wykazywali bohaterowie Kamieni na szaniec Aleksandra Kamińskiego INDUKCJI , czyli wnioskowaniu uogólniaj ącym, polegaj ącym na dochodzeniu do prawd ogólnych na podstawie przeprowadzonej argumentacji. Kompozycja rozprawki Rozprawka dedukcyjna: 1. Wst ęp zawieraj ący tez ę - mo żesz go napisa ć na ko ńcu, gdy ju ż przemy ślisz argumentacj ę. 2. LpwnA4q. „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to dramat, w którym autor zawarł wyrazistą ocenę polskiego społeczeństwa. Jawi się ono przede wszystkim jako głęboko podzielone, pozbawione solidarności i niezdolne do zjednoczenia nawet w obliczu wielkich idei. Źródłem owego podziału są historyczne zaszłości i wielowiekowa nierówność między szlachtą, z której wywodzi się inteligencja, i prostym ludem. Obie klasy próbują się do siebie zbliżyć, czego wyrazem jest właśnie tytułowe wesele inteligenta, Lucjana Rydla i chłopki, Jadwigi Mikołajczykówny. Zbratanie ludu i inteligencji jest jednak tylko chwilowe i bardzo pozorne, podobne do spotkania na weselnym przyjęciu. Obie strony mają bowiem względem siebie zupełnie odmienne oczekiwania. Inteligencja wprawdzie interesuje się wsią i jej obyczajami, jednak jest to bardziej wyraz pewnej mody i rozrywki niż rzeczywistej potrzeby zbliżenia. Wyspiański wyraźnie krytykuje młodopolską chłopomanię, jako wyraz powierzchownego zachwytu chłopską prostolinijnością, pięknem wiejskiego krajobrazu i ludowymi strojami. Postawę taką szczególnie mocno prezentuje Pan Młody, rozpływający się w zachwytach nad swoją żoną chłopką. Jego umiłowanie wiejskich obyczajów przybiera wymiary komiczne – na weselu zdejmuje buty, nie wiedząc, że wedle ludowej etykiety jest to ogromny nietakt. Z kolei Dziennikarz nie chce rozmawiać z Czepcem o polityce, uważając go za nierównego sobie rozmówcę. Wieś jest dla Dziennikarza jedynie sielskim krajobrazem, a nie przestrzenią, w której mogą się rozgrywać poważne sprawy. Mówi zatem: „Niech na całym świecie wojna, byle polska wieś zaciszna, byle polska wieś spokojna”. Słowa te wskazują również na bierność polskiej inteligencji i zamykanie się w swoim ciasnym światku małych interesów. Chłopi także są nieufni względem inteligencji. Dostrzegają lekceważenie, z jakim traktuje ich bardziej oświecona warstwa. Czepiec wyraźnie mówi do Dziennikarza: „Pon się boi we wsi ruchu./ Pon nos obśmiewajom w duchu”. Ponadto pomiędzy inteligencją a chłopstwem stoi krwawe widmo galicyjskiej rzezi, której przywódcą był pojawiający się w „Weselu” Jakub Szela. Brak solidarności, wzajemna nieufność, a także bierność inteligencji są zatem według Wyspiańskiego przyczyną społecznych podziałów. Inteligencja jawi się jako warstwa żyjąca w zamkniętym świecie własnych wyobrażeń i rojeń o wielkich czynach. W rzeczywistości jednak jest niezdolna do żadnej aktywności, jak Poeta, który pogrąża się w dekadenckich rozmyślaniach. Inteligencja nie chce też przejąć przewodniej roli i zostawia lud samemu sobie, czego symbolem jest scena, kiedy Gospodarz oddaje złoty róg Jaśkowi. Rozwiń więcej Wstęp (przedstawienie tematu, teza, definicja pojęcia z tematu) Warto zastanowić się nad tym, jak wprowadzanie elementów fantastycznych do utworu wpływa na przesłanie całego dzieła. Taki zabieg był, jest i z całą pewnością będzie wykorzystywany przez twórców tekstów kultury, w tym literatury. Dzieje się tak dlatego, że włączanie do utworów elementów fantastycznych znacząco wpływa na przesłanie całego dzieła. Czasami może to nawet kompletnie zmienić jego wydźwięk, sprawić, że treść będzie niezwykle ważna dla dużej grupy ludzi bądź całego społeczeństwa. Opisywane elementy to motywy, które różnią się od rzeczywistych, są nadrealne, nadnaturalne, nadprzyrodzone, niespotykane, niecodzienne. Argument pierwszy (odwołanie do pierwszego fragmentu Wesela i do całej lektury) W podanym fragmencie (akt I, scena 36) dramatu symbolicznego pod tytułem „Wesele” autorstwa Stanisława Wyspiańskiego, który został napisany w Młodej Polsce, przedstawiona została rozmowa Racheli (jej pierwowzorem była Pepa Singer) z Poetą (jego pierwowzorem był Kazimierz Przerwa-Tetmajer). Miłośnicy poezji rozmawiali o chochole – początkowo zainteresowana nim była wyłącznie dziewczyna, później pałuba stała się ciekawa także dla mężczyzny. Chochoł został nazwany przez Rachelę „nadprzyrodzoną Mocą”, miał zapowiadać według niej „dziwy”, które można rozumieć jako rzeczy niezwykłe, fantastyczne. Wprowadzenie tego nadnaturalnego stworzenia wpłynęło na przebieg całego aktu drugiego, czyli nocy z 20 na 21 listopada 1900 roku, i sprawiło, że „Wesele” okazało się utworem istotnym dla wszystkich Polaków żyjących nie tylko w XX, ale także w XXI wieku. Po przybyciu chochoła do chaty bronowickiej pojawiło się wiele zjaw, upiorów i duchów (np. upiór Jakuba Szeli, błazen Stańczyk czy rycerz Zawisza Czarny), które ukazywały lęki i marzenia gości weselnych, a co za tym idzie – bolączki i pragnienia całego, uciemiężonego społeczeństwa polskiego. Argument drugi (odwołanie do drugiego fragmentu Wesela i do całej lektury) W drugim fragmencie (akt II, scena 9) opisywanego dramatu młodopolskiego ukazana została rozmowa Poety (jego pierwowzorem, jak wspomniano powyżej, był Kazimierz Przerwa-Tetmajer) z Rycerzem (chodzi tu o bohatera ze średniowiecza – Zawiszę Czarnego z Garbowa). Pierwszy z nich to postać realistyczna, a drugi – fantastyczna. Poeta nie wiedział, z kim rozmawia, zadawał pytania o tożsamość zjawy, z kolei Rycerz nieustannie mówił o potrzebie wszczęcia jakichś działań: „Na koń, zbudź się, ty żak, / ty lecieć masz jak ptak! […]”. Zawisza Czarny odwoływał się do bohaterskich czynów przodków swojego rozmówcy: „Witołd, Zawisza, Jagiełło! […] Olbrzymów dzieło”. Ta rozmowa z duchem, czyli z postacią fantastyczną, znacząco wpłynęła na przesłanie całego dzieła – wskazała, z czym Polacy mieli największe problemy w obliczu zniewolenia. Był to dekadentyzm (charakteryzujący przede wszystkim inteligentów), czyli kompletny brak energii do działania, wszechogarniająca niemoc, apatia, bierność, depresyjność. Uzmysłowienie sobie szkodliwości tej wady mogło pobudzić Polaków do refleksji, wstrząsnąć nimi, a wreszcie – nakłonić do zmiany postaw i zachowań. Argument trzeci (odwołanie do tekstu kultury – Dziady, cz. II) Elementy fantastyczne znajdują się także w dramacie niescenicznym pod tytułem „Dziady” cz. II autorstwa Adama Mickiewicza, który został napisany w romantyzmie. W utworze głównymi bohaterami są duchy przybywające do przycmentarnej kaplicy w Dzień Zaduszny. Były to kolejno: aniołki Józia i Rózio (duchy lekkie), Widmo Złego Pana (duch ciężki), pasterka Zosia (duch pośredni), Widmo Młodzieńca (tajemniczy duch). Zjawy rozmawiały z Guślarzem oraz z chórem wieśniaków i wieśniaczek, opowiadały swoje historie, mówiły o potrzebach, wyrażały prośby. Najważniejsze jednak było to, że pojawienie się tych fantastycznych postaci pozwoliło wierzyć ludziom żyjącym w pierwszej połowie XIX wieku w istnienie życia pozaziemskiego, a także w to, że dobro popłaca, a zło (popełnione zbrodnie) zawsze spotyka sprawiedliwa kara. Umieszczone w „Dziadach” wileńsko-kowieńskich motywy nadrealne dawały więc nadzieję społeczeństwu, że po śmierci coś jest, że istnieje jakaś siła wyższa, która obiektywnie ocenia ludzkie życie – wynagradza je bądź karze. Zdecydowanie trudno byłoby stworzyć takie przesłanie, posługując się wyłącznie realizmem. Zakończenie (podsumowanie argumentów, potwierdzenie tezy, wnioski, własne zdanie) Jak widać na podstawie analizy „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego i „Dziadów” cz. II Adama Mickiewicza, włączanie do utworów elementów fantastycznych znacząco wpływa na przesłanie całego dzieła. Czasami może to nawet kompletnie zmienić jego wydźwięk, sprawić, że treść będzie niezwykle ważna dla dużej grupy ludzi (jak w przypadku prostego ludu żyjącego w romantyzmie) bądź całego społeczeństwa (jak w przypadku Polaków wyczekujących od przeszło stu lat niepodległości). Fantastyka sprawia, że dany utwór można rozpatrywać dwupłaszczyznowo – na płaszczyźnie realistycznej, dosłownej i na płaszczyźnie nierealistycznej, metaforycznej. Poszerza więc ona możliwości interpretacyjne i najbanalniej sprawia, że dzieło jest ciekawsze. „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to dramat, który stanowi nie tylko przedstawienie uroczystości weselnych, ale i odzwierciedla ówczesne społeczeństwo. Wielowątkowe przedstawienie pozwala na stworzenie portretu ówczesnych ludzi. Jednym z poruszanych tematów jest tematyka sztuki. Chcąc zrozumieć przedstawienie sztuki w „Weselu” warto przyjrzeć się przede wszystkim postaci Poety. Jego osoba inspirowana była Kazimierzem Przerwą-Tetmajerem. Poeta jest przedstawiciel ówczesnej artystycznej bohemy. Jest przedstawicielem pokolenia dekadentów, a zarazem osobom, która wartość dostrzega jedynie w sztuce. Marność życia zdaje się przytłaczać artystę. Podobne pojęcie o sztuce zdaje się reprezentować Nos, którego postać wzorowana była na Tadeuszu Noskowskim. Nos również cechuje się dekadentyzmem. Osobą, która jest zafascynowana artystycznym światem jest także Rachela. Rachela to postać wzorowana na Pepie Singer – młodej dziewczynie, która była stałą bywalczynią miejsc odwiedzanych przez krakowską bohemę. Związki Racheli ze zjawami są nawiązaniem do romantycznej fascynacji tajemniczymi zjawiskami, która była charakterystyczną dla ówczesnych twórców. Wszystkie postaci łączy niezwykłe wprost zainteresowanie wsiom. Chłopomania dosięgła też Lucjana Rydla. Wydaje się, że artyści miotani są pomiędzy dwoma przeciwstawnymi biegunami – dekadentyzmem i przekonaniem o mierności oraz zainteresowaniem ludowością, sztuką i życiem wiejskim. Sztuka przedstawiona w „Weselu” zdaje się być wartością nadrzędną, która kontrastuje z miernością życia. Jednocześnie wydaje się ona być sztuką dla sztuki – nie niesie ze sobą żadnych dodatkowych wartości czy przesłania. Obraz artysty w „Weselu” to obraz dekadenta, który szuka w życiu nowych fascynacji. Chłopomania i zainteresowanie kulturą wsi oraz ich ludowością wiązała się nie tylko z bukoliczną wizją wsi. Istotnym były także wierzenia i obrzędy, które stanowiły odwołanie do przekonań głoszonych przez romantyków i ich zainteresowania wszelką duchowością czy nawet niewytłumaczalnymi zjawiskami. Taki obraz zarówno sztuki, jak i artysty związany był z czasem, w którym miały miejsce poczynione przez Stanisława Wyspiańskiego obserwacje. „Wesele” to dramat symboliczny i modernistyczny. Dekadentyzm, zainteresowanie życiem na wsi czy duchowością wpisany jest w nurt epoki. Widocznym jest także zniechęcenie i odejście od tematów patriotycznych. Analizując „Wesele” i obraz sztuki oraz artysty w nim przedstawiony, warto dostrzec, że cały utwór piętnuje wady polskiego narodu, a w szczególności artystów. Przedstawienie postaci takich jak Poeta czy Nos jest tego dowodem, a jednocześnie obrazem ówczesnej bohemy. Rozwiń więcej