Regulamin parku narodowego W parku narodowym można 2010-04-11 20:43:37; Jakie są formy przyrody nieozywionej w wigierskim parku narodowym? 2011-04-12 18:00:37; Plis znacie chroione ssaki w wigierskim parku narodowym 2012-11-14 20:36:31; Zwierzęta chronione w Wigierskim Parku Narodowym 2017-01-02 19:06:01; Ciekawostki o Linkin Parku! 2011-04 Fragment artykułu 24 ciekawostki o Pienińskim Parku Narodowym Barwny znak Pienińskiego Parku Narodowego ma kształt konturu podkowy otwartej ku górze. W łuku podkowy na niebieskim tle znajduje się rok założenia Parku -1932. Koniki polskie mają krótkie kończyny o mocnym kośćcu. Posiadają duże, mocne kopyta. 9. Cechą rasową koników polskich jest maść myszata. Dopuszczalne są odcienie jasno-, ciemno- i bułanomyszaty. Wzdłuż grzbietu przebiega ciemna pręga, pożądane są też formy pręgowania na kończynach lub innych częściach ciała. Logo Parku Tatrzańskiego przedstawia kozice na tle zaśnieżonych Tatr. Mapa Parku Tatrzańskiego Podstawowe informacje o parku . Tatrzański Park Narodowy utworzony został w 1954 roku. Jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Jego powierzchnia wynosi 211,64 km². Szata roślinna W 1997 roku zapadła decyzja o jej przeniesieniu do Krempnej. Atrakcje Magurskiego Parku Narodowego. Co warto zobaczyć w Magurskim Parku Narodowym? Na obszarze MPN znajdziemy wiele zabytków i miejsc, na których piękno nikt nie pozostanie obojętny. Najpiękniejsze miejsca Magurskiego Parku Narodowego. Jednym z nich jest Rezerwat Skalny Kornuty. 21 ciekawostek o Bieszczadzkim Parku Narodowym Trzeci co do wielkości park narodowy na terenie Polski Spośród 23 parków narodowych w Polsce, Bieszczadzki Park Narodowy jest trzecim co do wielkości i największym parkiem narodowym polskich gór. Historia Parku Narodowego Bory Tucholskie. Park Narodowy Bory Tucholskie powstał w 1996 roku, a jego powierzchnia wynosi ponad 46 tysięcy hektarów. Zlokalizowany jest na terenie Tucholskiego Parku Krajobrazowego, który powstał już w 1983 roku. Termin “bory tucholskie” pochodzi od słowa “tuchel”, czyli “świerk”. Fragment artykułu 25 ciekawostek o Tatrzańskim Parku Narodowym W 1868 roku Wysoki Sejm Galicyjski uchwalił ustawę, która należała do pierwszych tego rodzaju norm w Europie. Ustawę uchwalono "względem zakazu łapania, wytępiania i sprzedawania zwierząt alpejskich, właściwym Tatrom, świstaka i dzikich kóz". Ciekawostki o Kampinoskim Parku Narodowym. Turyści, których rocznie bywa w KPN około 1 mln osób, mają do dyspozycji 350 km szlaków turystycznych pieszych, 200-kilometrowy szlak rowerowy, Organizowanie ognisk i grilowanie w Parku Narodowym Świętokrzyskim jest zabronione, ale w wielu innych parkach narodowych w Polsce są specjalnie wyznaczone miejsca, gdzie można rozpalić ognisko i przygotować posiłek na grilla. Takie miejsca znajdują się na przykład w Biebrzańskim, Bieszczadzkim, czy Tatrzańskim Parku Narodowym. JEnidC. Tatrzański Park Narodowy został powołany w 1954 roku, w celu ochrony zasobów przyrodniczych Tatr Polskich. Powierzchnia Parku wynosi 21164 ha i pod tym względem zaliczany jest do największych parków narodowych w 70% powierzchni parku zajmują lasy i zarośla kosodrzewiny, a pozostałe 30% to murawy wysokogórskie, skały i wody. Ochroną ścisłą objęte jest prawie 11,5 tys. ha powierzchni, w tym całe piętro hal i turni, piętro kosodrzewiny oraz częściowo również lasy regla górnego i dolnego. Ochrona ścisła polega na ochronie procesów zachodzących w środowisku naturalnym. Oznacza to ograniczenie do minimum ingerencji człowieka w przyrodę. Ochrona częściowa obejmuje około 45% powierzchni parku, głównie lasy regla dolnego, silnie przekształcone w przeszłości przez działalność i geomorfologiaPark obejmuje najmłodsze, najwyższe i jedyne w Polsce góry typu alpejskiego, które charakteryzują się urozmaiconą rzeźbą terenu z deniwelacjami do 1700 m. Obecny wygląd Tatry zawdzięczają głównie zlodowaceniu w plejstocenie. W okresie ostatnich 500 - 10 tys. lat powstawały tam i znikały lodowce. Najwyższym szczytem polskiej części Tatr i parku są Rysy (2499 m npm). W Tatrach występują dwie odrębne części. Tatry Wysokie zbudowane są ze skał krystalicznych. Krajobraz ich cechują charakterystyczne formy polodowcowe ostre szczyty i granie oraz liczne kotły zajęte w większości przez jeziora. Tatry Zachodnie budują skały krystaliczne i osadowe. Krajobraz ich składa się z licznych malowniczych dolin z ostańcowymi formami skalnymi. Na terenie parku w Tatrach znajduje się ok. 650 jaskiń, z których najdłuższym i najgłębszym jest system jaskini Wielkiej Śnieżnej - (długość korytarzy 24 km, głębokość 824 m). Dla ruchu turystycznego udostępnionych jest 6 charakteryzuje się typowym układem piętrowym. W reglu dolnym (do 1250 m npm) dominują lasy jodłowo-bukowe. W reglu górnym (do 1550 m npm) rosną bory świerkowe, które przechodzą w strefę kosówki i traworośli (do 1800 m npm) powyżej której jest piętro alpejskie i turni. Liczba gatunków roślin naczyniowych w parku szacowana jest na ponad 1000 gatunków, wśród których 85 podlega ochronie gatunkowej. W parku rośnie także ok. 600 gat. mszaków, 550 gat. porostów oraz występuje 900 gat. glonów. Wiele roślin rosnących w parku to endemity tatrzańskie, karpackie lub gatunki rzadkie. Najbardziej cennymi z nich są limba, skalnica tatrzańska, ostróżka tatrzańska, dębik ośmiopłatkowy, skalnica gronkowa, goryczki i krokusy oraz szarotka alpejska, która jest jednym z symboli Tatr. .Do bardziej znanych należą również sit skucina i boimka dwurzędowa tworzące endemiczny zespół wysokogórskich muraw przebarwiających się jesienią na czerwono i nadających charakterystyczny kolor większym obszarom górskim np. "Czerwonym Wierchom"FaunaBogata fauna parku charakteryzuje się wieloma endemitami oraz gatunkami rzadkimi i objętymi ochroną gatunkową. Do osobliwości faunistycznych parku należą chronione już od połowy XIX wieku kozica i świstak, oraz niedźwiedź brunatny i kilkanaście gatunków ptaków, w tym: orzeł przedni, sokoły, pomurnik i płochacz halny. W wyższych partiach lasów gnieżdżą się głuszec, cietrzew i jarząbek. W lasach liczne są także jelenie, sarny i drobne gryzonie. Oferty specjalne dla grup Wiosna-jesień 2022 Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje. Zamknij foto – Pixabay Tatrzański Park Narodowy jest jednym z dwudziestu trzech parków narodowych znajdujących się na terenie Polski. Celem jego powstania było pragnienie ochrony unikatowej przyrody Tatr, co jest o tyle istotne, że okolice te są bardzo chętnie i tłumnie odwiedzane przez turystów z Polski i nie tylko. Co warto wiedzieć na temat Tatrzańskiego Parku Narodowego? Poniżej znajdują się wybrane ciekawostki na jego temat. 1. Utworzenie obszaru chroniącego przyrodę Tatr to pomysł, który zrodził się już w XIX wieku. W rzeczywistości udało się go zrealizować dopiero po drugiej wojnie światowej. Tatrzański Park Narodowy został założony w 1955 roku na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z roku 1954. 2. Tatrzański Park Narodowy znajduje się na południu województwa małopolskiego. Zajmuje powierzchnię niemal 22 tysięcy hektarów i jest jednym z największych parków narodowych w Polsce. Rocznie odwiedza go około dwóch i pół miliona osób, a w 1993 roku został wpisany na listę Rezerwatów Biosfery UNESCO. 3. W granicach Tatrzańskiego Parku Narodowego znajdują się w całości polskie Tatry, ale również kompleksy leśne, które przylegają do nich od strony północnej i których obszar obejmuje ponad 3 tysiące hektarów. Należą do nich część Pogórza Bukowińskiego oraz Rowu Podtatrzańskiego. 4. W drugiej połowie XIX wieku Wysoki Sejm Galicyjski podjął temat ochrony przyrody tatrzańskiej, uchwalając ustawę, która była jedną z pierwszych norm tego typu w całej Europie. Ustawa obejmowała między innymi zakaz łapania oraz sprzedawania zwierząt alpejskich, które są typowe dla Tatr. W tym celu utworzono straż myśliwską. Co ciekawe, jej pierwszymi członkami byli nawróceni kłusownicy, którzy po latach uprawiania zakazanego procederu stali się wielkimi obrońcami tatrzańskiej fauny i flory. 5. Jedną z największych przeszkód, które stały na drodze do utworzenia Tatrzańskiego Parku Narodowego, były firmy, które chciały znacznie rozbudować infrastrukturę turystyczną na tych terenach. Ze względu na to w 1939 roku utworzono specjalną jednostkę, Park Przyrody w Tatrach, której celem było dbanie o tatrzańską faunę i florę zarówno ze względów historycznych i pamiątkowych, jak i naukowych. 6. Od strony południowej Tatrzański Park Narodowy sąsiaduje ze swoim odpowiednikiem po stronie słowackiej, czyli TANAP-em. Po stronie słowackiej park narodowy obejmujący góry powstał sześć lat wcześniej niż w Polsce. 7. W latach pięćdziesiątych, kiedy powstawał Tatrzański Park Narodowy, Tatry były w fatalnym stanie, a liczba dzikich zwierząt, które w nich żyły, nie robiła wielkiego wrażenia. W równie złym stanie znajdowały się kompleksy leśne. Obecnie jednak, dzięki ochronie, siedemdziesiąt procent powierzchni parku zajmują piękne lasy, a pozostałą część murawy wysokogórskie, woda oraz formacje skalne. 8. Według wytycznych geologów Tatry dzielą się obecnie na Tatry Wysokie, Tatry Bielskie znajdujące się po stronie słowackiej oraz Tatry Zachodnie. Ich podstawę stanowią granitowe skały, ale również dolomit i wapień. W Tatrach znajduje się aż osiemset jaskiń, ale tylko nieco ponad dwadzieścia z nich to jaskinie dostępne dla turystów. 9. Na uwagę zasługuję flora Tatr, na którą składa się ponad tysiąc gatunków roślin, czyli ponad czterdzieści procent ogółu roślin, jakie występują w Polsce. 450 gatunków roślin w Tatrzańskim Parku Narodowym stanowią rośliny górskie, z których niemal połowa występuje wyłącznie w tym miejscu. 10. Do gatunków zwierząt, które występują naturalnie tylko w Tatrzańskim Parku Narodowym, należą między innymi kozica tatrzańska oraz świstak tatrzański. Występują tutaj również rysie, niedźwiedzie brunatne oraz orzeł przedni. 11. Tatrzański Park Narodowy oferuje turystom liczne możliwości aktywnego wypoczynku w iście alpejskim klimacie. Funkcjonuje tutaj turystyka piesza, wspinaczka wysokogórska oraz turystyka rowerowa i narciarska. Na terenie parku istnieje aż 275 kilometrów szlaków, które mają urozmaicony stopień trudności. 12. Szlaki w Tatrach mogą prowadzić do sześciu różnych jaskiń oraz ośmiu schronisk turystycznych. Ponadto na trasie często można spotkać się z drabinkami, łańcuchami czy klamrami, które umożliwiają bezpieczne pokonanie trudniejszych odcinków w wysokich górach. 13. Do miejsca najchętniej odwiedzanych przez turystów należą przede wszystkim Kasprowy Wierch, czyli szczyt o wysokości 1987 metrów, Dolina Kościeliska oraz Giewont, którego główny wierzchołek jest uznawany za najwyższy szczyt w Tatrach Zachodnich. Zaś najwyższym szczytem całych Tatr są Rysy. 14. Jedną z największych atrakcji Tatrzańskiego Parku Narodowego jest również największe jezioro tatrzańskie, Morskie Oko. To charakterystyczne jezioro znajduje się w Dolinie Rybiego Potoku i ma intensywnie zielony kolor. Już w XIX wieku stało się ono wielką atrakcją turystyczną, a także inspiracją wielu polskich artystów, takich jak Adam Asnyk czy Kazimierz Przerwa-Tetmajer. 15. Schronisko pod Rysami jest nie tylko najwyżej położonym, ale również najmłodszym schroniskiem w Tatrach. Budynek nie miał jednak szczęścia i na przestrzeni lat wielokrotnie był zasypywany przez kamienne lawiny. Pierwsze chatki, będące pierwowzorami dzisiejszych schronisk, powstawały w Tatrach już w XIX wieku i były tworzone z myślą o przebywających w górach arystokratach oraz duchownych. - Reklama - Ochronę przyrody w Tatrach objął Tatrzański Park Narodowy. Tatry to jedyny w Polsce przykład rzeźby oraz flory i fauny wysokogórskiej. W najwyższych polskich górach można spotkać wiele endemitów, czyli gatunków, które nie występują nigdzie indziej na świecie. To między innymi bogactwo przyrodnicze sprawia, że Tatry są tak pięknym łańcuchem górskim. To miejsce dla miłośników czystej i prawdziwej przyrody. Położenie i historia Tatrzańskiego Parku Narodowego Tatrzański Park Narodowy znajduje się w Polsce południowej, na terenie Województwa Małopolskiego, na granicy ze Słowacją. Obejmuje najwyższą część polskich Karpat – masyw Tatrzański. Już z końcem XIX wieku dostrzeżono potrzebę ochrony Tatr, natomiast w roku 1925 zostały podjęte pierwsze próby utworzenia parku narodowego w Tatrach. Pierwszy park formalnie utworzono na terenie należącym do lasów państwowych w 1937 roku. Po skończeniu II wojny światowej w 1947 roku powołano jednostkę administracyjną Park Tatrzański. Park Narodowy został utworzony 1954 roku, zajmował wówczas obszar 20973 ha, aktualnie jego powierzchnia wynosi 21164 ha. Ok. 71,5% (15124 ha) powierzchni stanowią lasy; kolejne 26,7% (5660 ha) powierzchni to roślinność zbiorowisk wysokogórskich hal i turni; natomiast pozostałe 1,8% terenu to grunty rolne (171 ha) oraz wody (209 ha). Ścisłą ochroną zastało objęte (11514 ha) parku z czego większość (6149 ha) to ekosystemy leśne. W roku 1993 teren polskiego TPN i TANAP (Tatranský národný park po stronie słowackiej) został uznany przez UNESCO za rezerwat biosfery, międzynarodowy obszar o światowym znaczeniu. Budowa geologiczna i geomorfologia na terenie TPN Park obejmuje najmłodsze, najwyższe i jedyne w Polsce góry typu alpejskiego, które charakteryzują się urozmaiconą rzeźbą terenu z deniwelacjami do 1700 m. Obecny wygląd Tatry zawdzięczają głównie zlodowaceniu w plejstocenie. W okresie ostatnich 500 tys. – 10 tys. lat powstawały tam i znikały lodowce. W Tatrach występują dwie odrębne części. Są nimi Taty Wysokie i Tatry Zachodnie. Tatry Wysokie zbudowane są ze skal krystalicznych, głównie granitów. Krajobraz ich cechują charakterystyczne formy polodowcowe, ostre szczyty i granie oraz liczne kotły zajęte w większości przez jeziora. Tatry Zachodnie natomiast budują skały krystaliczne i osadowe. Krajobraz ich składa się z licznych malowniczych dolin z ostańcowymi formami skalnymi. Na terenie parku znajduje się około 650 jaskiń. Dla ruchu turystycznego udostępnionych jest 6 z nich. Występują tu liczne potoki oraz ok. 30 jezior zwanych „stawami”. Są one ważnym walorem krajobrazowym Tatr Wysokich. Jeziora tatrzańskie odznaczają sie bardzo ubogim życiem biologicznym oraz niezwykłą przejrzystością wody. W dnach dolin płyną potoki, występują również wodospady i wywierzyska. Świat roślinny Tatrzańskiego Parku Narodowego Liczba gatunków roślin naczyniowych w parku szacowana jest na ponad 1000 gatunków, spośród których 85 podlega ochronie gatunkowej. W parku rośnie także około 600 gatunków mszaków, 550 gatunków porostów oraz 900 gatunków glonów. W niedużych odległościach bardzo zmienia się skład gatunkowy roślin. Roślinność Tatrzańskiego Parku Narodowego charakteryzuje typowy układ piętowy. Zróżnicowanie dotyczy również podłoża. zupełnie inne gatunki występują w Tatrach Wysokich na podłożu granitowym, a inne w Tatrach Zachodnich na wapieniu. Cennymi gatunkami są tutaj: limba, skalnica tatrzańska, ostrzka tatrzańska, dębik ośmiopłatkowy, skalnica gronkowa, goryczki i krokusy oraz szarotka alpejska, która jest jednym z symboli bardziej znanych należą równiez sit skucina i boimka dwurzędowa tworzące endemiczny zespół wysokogórskich muraw przebarwiających sie jesienią na czerwono i nadających charakterystyczny kolor większym obszarom górskim np. „Czerwonym Wierchom”. Wiele roślin w parku stanowią endemity tatrzańskie, karpackie lub gatunki rzadkie. Endemity tatrzańskie to takie gatunki, które występują tylko na obszarze Tatr, jest to jedyne ich miejsce występowania na świecie. Należą do nich: warzucha tatrzańska(Cochlearia tatrae), wiechlina granitowa, wiechlina tatrzańska, kostrzewa(Festuca aglochis), przymiotno węgierskie(Erigeron hungaricus), przywrotnik(Alchemilla) oraz pszonak Wahlenberga(Erysimum Wahlenbergii). Piętra roślinności w Tatrach Regiel dolny – w najniższym piętrze regla dolnego (do 1250 m dominują lasy jodłowo-bukowe, spotkać można świerki oraz nielicznie jawor. Lasy poprzedzielane są polanami. Mozaika gatunków drzew nie jest urozmaicona, jednak występuje duża różnorodność gatunków kwiatów. Charakterystyczny jest zwłaszcza szafran spiski, wiosną tworząc fioletowe połacie. Można tutaj również spotykać z kaczeńce, pierwiosnkę wyniosłą, wełniankę szerokolistną, oraz mieczyka dachówkowatego. Regiel górny – w reglu górnym (do 1550 m rosną bory świerkowe. Charakterystyczna jest granica regla dolnego, na której występują limba, jarząb nieszypułkowy oraz brzoza karpacka. Na glebie zaobserwować można mchy, porosty, paprocie oraz borówkę. Piętro kosodrzewiny – powyżej rozpościera się strefa kosodrzewiny (do 1800 m które porośnięte jest w większości charakterystyczną kosodrzewiną. Piętro hal – powyżej znajduje się piętro hal (do 2300 m to już tylko gatunki traw ( sit skucina – jesienią przybierająca charakterystyczną czerwoną barwę, mietlica skalna, kostrzewa niska) oraz kwiatów ( sasanka alpejska, dzwonek alpejski, niezapominajka alpejska, zerwa kulista). Piętro alpejskie i turni – panuje tu klimat zimny, przez co flora tu jest najuboższa. Nielicznie występują mchy, porosty, niska murawa, ale również sporadycznie lepnica bezłodygowa, goryczka przezroczysta czy starzec kraiński. Świat zwierzęcy w Tatrzańskim Parku Narodowym Bogata fauna Tatrzańskiego Parku Narodowego charakteryzuje sie wieloma endemitami oraz gatunkami rzadkimi i objętymi ochrona gatunkową. Do osobliwości faunistycznych parku należą chronione już od połowy XIX wieku kozica i świstak, oraz niedźwiedź brunatny i kilkanaście gatunków ptaków, w tym: orzeł przedni, sokoły, pomurnik i płochacz halny. W wyższych partiach lasów gnieżdżą się głuszec, cietrzew i jarząbek. W lasach liczne są również jelenie, sarny i drobne gryzonie. W Tatrach występuje również mnóstwo endemitów, zwierzęcych, i to nie tylko endemitów zachodnio-karpackich czy ogólnie karpackich, ale nawet tylko i wyłącznie tatrzańskich, co oznacza, że występują one wyłącznie w Tatrach. Świstak tatrzański jest podgatunkiem świstaka alpejskiego, któremu przez jakiś czas groziło wyginięcie, co ciekawe przyczynił się do tego góralski przesąd, że sadło tego świstaka jest panaceum na różne choroby. Występuje tu mnóstwo endemitów wśród jest bezkręgowców, przykładem jest Allogamus starmachi. Warunki przyrodnicze w Tatrach Dla tatrzańskiego wysokogórskiego położenia charakterystyczne są niekorzystne warunki dla wegetacji. Tutejsza roślinność wykształciła wiele cech przystosowanych do egzystencji wysokogórskiej. Karłowatość to cecha, która jest zarówno skutkiem surowych warunków klimatycznych, jak i przystosowaniem do nich. Rośliny niskie, położone przy samej ziemi mają dostęp do jej ciepła, są również chronione są przed porywistymi, huraganowymi wiatrami, natomiast w warunkach zimowych warstwa śniegu chroni je przed silnymi mrozami, tracą również mniej wody przy intensywnym nasłonecznieniu stoków. Przykładami są krzewinki szpalerowe – drobne krzewinki posiadające zdrewniałe, przylegające do ziemi, płożące się łodygi. Typowymi ich przedstawicielami są: wierzba żyłkowana, wierzba zielna, wierzba alpejska oraz dębik ośmiopłatkowy. Niektóre gatunki posiadają postać roślin poduszkowych, np. skalnica tatrzańska, skalnica seledynowa, lepnica bezłodygowa, mokrzyca rozchodnikowata. Kolejnym przykładem przystosowania rozmiaru do górskich warunków są rośliny darniowe, skalnica nakrapiana, goździk wczesny, rogownica wełnista, rogownica szerokolistna, rogownica jednokwiatowa. Występuje tutaj również znacznie większy niż na nizinach procentowy udział roślin różyczkowych pierwiosnek łyszczak, rojnik górski, urdzik karpacki. Aby przetrwać część gatunków roślin magazynuje wodę w mięsistych liściach, przykładami mogą być skalnica gronkowa oraz rojnik górski. Sposób, za pomocą którego tatrzańska roślinność radzi sobie z bardzo krótkim okresem wegetacyjnym jest tzw. „pseudożyworodność” Do roślin tego typu zaliczają się wiechlina alpejska, skalnica karpacka, skalnica zwisła. Wiele gatunków pokrywa kutner, wosk lub włoski. W ten sposób rośliny są chronione przed ekstremalnymi temperaturami, zarówno niskimi jak i wysokimi. Owadopylne rośliny wysokogórskie ze względu na mniejszą ilość owadów na dużych wysokościach, muszą wytwarzać bardzo barwne kwiaty, duże w stosunku do swojej wielkości, często wytwarzające silny zapach, np. liczne gatunki goryczek, tojad i in. Wraz z wysokością zmienia się liczba roślin jednorocznych na korzyść wieloletnich. Wieloletnie rośliny mogą rozłożyć swój rozwój na kilka okresów w warunkach krótkiego sezonu wegetacyjnego. Zjawisko to świetnie obrazuje procentowy udział roślin jednorocznych w ogóle wszystkich gatunków: u podnóża Tatr stanowią one 16%, na wysokości 2000 m zaledwie 2%, a powyżej 2300 m całkowicie ich brak. Zagrożenia dla przyrody tatrzańskiej Niestety Tatry w przeszłości były silnie eksploatowane. Na polanach i halach wypasane były liczne stada owiec, kóz i krów. Nadmierne wypasy spowodowały obniżenie górnej granicy lasu oraz zapoczątkowały procesy erozyjne. W okresie od XVII do XIX wieku działały liczne kopalnie i huty, które potrzebowały ogromnych ilości drewna. Na przełomie XIX i XX wieku rozwinęła sie turystyka, a błędna gospodarka leśna doprowadziła do powstania sztucznych monokultur świerkowych na siedliskach lasów bukowych i jodłowych. Zagrożeniem dla przyrody parku są również kłusownictwo, inwestycje sportowe i turystyczne oraz rozwijające się gospodarczo Zakopane. Choć samorządy dokładają wszelkich starań, aby rozwiązania były jak najbardziej ekologiczne i przyjazne dla środowiska, to pewnego wpływu człowieka na środowisko przyrodnicze nie da się obejść.